______________________________________________________________
______________________________________________________________
ព្រះយេស៊ូបានធ្វើការព្យាបាល ការអស្ចារ្យនៅសមុទ្រកាលីឡេ និងការផ្ដល់ចំណីដ៏អស្ចារ្យរបស់ហ្វូងមនុស្ស។
______________________________________________________________
ជំពូកទី 6
ការបដិសេធនៅណាសារ៉ែត។ 1 ព្រះអង្គចាកចេញពីទីនោះ មកដល់ស្រុកកំណើត រួមទាំងសិស្សរបស់ព្រះអង្គទៅ។ 2 លុះដល់ថ្ងៃសប្ប័ទ គាត់ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយអ្នកដែលបានឮគាត់ជាច្រើនភ្ញាក់ផ្អើល។ ពួកគេនិយាយថា៖ «តើបុរសម្នាក់នេះបានរបស់នេះពីណា? តើប្រាជ្ញាបែបណាដែលត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យគាត់? អំពើដ៏អស្ចារ្យដែលធ្វើដោយដៃរបស់គាត់! តើគាត់មិនមែនជាជាងឈើ ជាកូនរបស់ម៉ារៀ និងជាប្អូនប្រុសរបស់យ៉ាកុប យ៉ូសេ និងយូដាស និងស៊ីម៉ូនឬ? ហើយប្អូនស្រីរបស់គាត់មិននៅជាមួយយើងទេ?» ហើយគេបានធ្វើបាបគាត់។ ៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ព្យាការីម្នាក់គ្មានកិត្តិយសទេ លើកលែងតែនៅស្រុកកំណើត និងក្នុងចំណោមញាតិសន្ដានរបស់គាត់ និងក្នុងផ្ទះរបស់គាត់»។ 5 ដូច្នេះ គាត់មិនអាចធ្វើការដ៏ខ្លាំងក្លានៅទីនោះបានទេ ក្រៅពីព្យាបាលអ្នកជំងឺពីរបីនាក់ ដោយដាក់ដៃលើពួកគេ។ ៦ គាត់ងឿងឆ្ងល់ដោយសារពួកគាត់ខ្វះជំនឿ។
បេសកកម្មរបស់ពួកដប់ពីរ។ គាត់បានដើរទៅតាមភូមិនានាដែលនៅក្បែរនោះបង្រៀន។ ៧ លោកបានហៅសិស្សទាំងដប់ពីររូបមក ហើយចាប់ផ្ដើមចាត់គេចេញជាពីរនាក់ ហើយប្រគល់អំណាចលើវិញ្ញាណអាក្រក់។ ៨ លោកបានបង្គាប់ពួកគេកុំឲ្យយកអ្វីទៅធ្វើដំណើរឡើយ ក្រៅពីកាន់ឈើច្រត់—គ្មានអាហារ គ្មានបាវ គ្មានលុយក្នុងខ្សែក្រវាត់របស់ពួកគេ។ 9 ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេត្រូវពាក់ស្បែកជើង ប៉ុន្តែមិនមែនអាវទីពីរទេ។ 10 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងផ្ទះនៅទីនោះ រហូតដល់អ្នករាល់គ្នាចាកចេញពីទីនោះ។ ១១ កន្លែងណាដែលមិនស្វាគមន៍អ្នក ឬមិនស្តាប់អ្នក ចូរចាកចេញពីទីនោះ ហើយអង្រួនធូលីដីចេញពីជើងអ្នកជាសក្ខីភាពប្រឆាំងនឹងគេ»។ ១២ ដូច្នេះ ពួកគេបានចេញទៅប្រកាសអំពីការប្រែចិត្ត។ 13 គេបានបណ្ដេញអារក្សជាច្រើនចេញ ហើយគេចាក់ប្រេងលាបលើមនុស្សជាច្រើនដែលឈឺ ហើយព្យាបាលពួកគេ។
ទស្សនៈរបស់ហេរ៉ូឌអំពីព្រះយេស៊ូវ។ ១៤ ព្រះបាទហេរ៉ូដបានជ្រាបអំពីរឿងនេះ ព្រោះកិត្តិនាមរបស់ទ្រង់បានរីករាលដាល ហើយមនុស្សម្នានិយាយថា៖ «យ៉ូហានបាទីស្ទបានរស់ឡើងវិញហើយ! ហេតុនេះហើយបានជាអំណាចដ៏ខ្លាំងក្លានៅក្នុងខ្លួនគាត់»។ 15 អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា៖ «គាត់ជាអេលីយ៉ា»។ អ្នកខ្លះទៀតថា៖ «គាត់ជាហោរាដូចហោរាណាមួយដែរ»។ ១៦ ប៉ុន្តែពេលហេរ៉ូឌដឹងរឿងនោះ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «គឺយ៉ូហានដែលខ្ញុំកាត់ក្បាល។ គាត់ត្រូវបានលើកឡើង»។
ការស្លាប់របស់យ៉ូហានបាទីស្ទ។ ១៧ ហេរ៉ូឌជាអ្នកដែលបានចាប់លោកយ៉ូហានដាក់គុក ដោយព្រោះហេរ៉ូឌា ជាភរិយារបស់ភីលីព ជាបងប្រុសរបស់គាត់ ដែលគាត់បានរៀបការ។ 18 លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ស្ដេចហេរ៉ូដថា៖ «គ្មានច្បាប់ឲ្យអ្នកមានប្រពន្ធបងប្អូនទេ»។ 19 ហេរ៉ូឌាខឹងនឹងគាត់ ហើយចង់សម្លាប់គាត់ តែធ្វើមិនបាន 20 ហេរ៉ូឌខ្លាចលោកយ៉ូហាន ដោយដឹងថាគាត់ជាមនុស្សសុចរិត និងបរិសុទ្ធ ហើយក៏ចាប់គាត់នៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង។ ពេលឮគាត់និយាយ គាត់ឆ្ងល់ជាខ្លាំង ប៉ុន្តែគាត់ចូលចិត្តស្តាប់គាត់។ 21 នាងមានឱកាសនៅថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលហេរ៉ូឌ នៅថ្ងៃខួបកំណើតរបស់គាត់ បានធ្វើពិធីជប់លៀងដល់ពួកមន្ត្រី មន្ត្រីយោធា និងពួកមេដឹកនាំនៃស្រុកកាលីឡេ។ 22 កូនស្រីរបស់ហេរ៉ូឌាបានចូលមករាំរាំសប្បាយចិត្តនឹងហេរ៉ូឌ និងភ្ញៀវរបស់គាត់។ ព្រះរាជាមានរាជឱង្ការទៅកាន់នាងថា៖ «សុំអ្វីដែលអ្នកចង់បានខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យវា»។ ២៣ គាត់ថែមទាំងស្បថនឹងនាងថា «ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នានូវអ្វីដែលអ្នកសុំពីខ្ញុំ សូម្បីតែពាក់កណ្ដាលនៃនគររបស់ខ្ញុំ»។ ២៤ នាងចេញទៅសួរម្ដាយថា៖ «តើខ្ញុំត្រូវសុំអ្វី?»។ នាងឆ្លើយថា៖ «ជាប្រមុខយ៉ូហានបាទីស្ទ»។ 25 ក្មេងស្រីនោះប្រញាប់ត្រឡប់ទៅគាល់ស្តេចវិញ ហើយទូលអង្វរថា៖ «ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកថ្វាយក្បាលលោកយ៉ូហានបាទីស្ដឲ្យខ្ញុំភ្លាម»។ 26 ស្តេចមានព្រះទ័យព្រួយជាខ្លាំង ប៉ុន្តែដោយសារពាក្យសម្បថរបស់ទ្រង់ និងភ្ញៀវនោះ ទ្រង់មិនចង់បំបាក់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឡើយ។ 27 ដូច្នេះ គាត់ក៏ចាត់ពេជ្ឈឃាតម្នាក់ជាបន្ទាន់ ដោយបញ្ជាឲ្យយកក្បាលមកវិញ។ គាត់បានទៅកាត់ក្បាលគាត់នៅក្នុងគុក។ 28 គាត់យកក្បាលដាក់លើចានមកឲ្យនាង។ ក្មេងស្រីនោះបានប្រគល់វាទៅម្តាយរបស់នាង។ ២៩ ពេលពួកសិស្សរបស់លោកបានឮដូច្នេះ ក៏មកយកសពលោកទៅដាក់ក្នុងផ្នូរ។
ការត្រឡប់មកវិញនៃពួកដប់ពីរ។ 30 សាវ័កបានមកជុំគ្នាជាមួយព្រះយេស៊ូ ហើយរាយការណ៍ទាំងអស់ដែលពួកគេបានធ្វើ និងការបង្រៀន។ ៣១ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាចេញទៅកន្លែងស្ងាត់មួយ ហើយសម្រាកបន្តិចសិន»។ មនុស្សចូលមកច្រើនកុះករ ហើយពួកគេគ្មានឱកាសសូម្បីតែញ៉ាំអាហារក៏ដោយ។ 32 ដូច្នេះ គេក៏ចុះទូកទៅកន្លែងស្ងាត់។ ៣៣ មនុស្សម្នាឃើញគេចេញទៅ ហើយមានមនុស្សជាច្រើនបានដឹងអំពីរឿងនោះ។ ពួកគេប្រញាប់ទៅទីនោះ ដោយថ្មើរជើងពីគ្រប់ក្រុងមកដល់កន្លែងមុនគេ។
ការផ្តល់អាហារដល់ប្រាំពាន់។ 34 ពេលគាត់ចុះពីលើគោក ហើយឃើញហ្វូងមនុស្សយ៉ាងច្រើន នោះចិត្តគាត់អាណិតណាស់ ព្រោះពួកគេដូចជាចៀមដែលគ្មានអ្នកគង្វាល។ ហើយគាត់បានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេនូវរឿងជាច្រើន។ ៣៥ ពេលនេះវាយឺតហើយ ពួកសិស្សបានចូលទៅជិតទ្រង់ ហើយទូលថា៖ «នេះជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំ ហើយវាយឺតហើយ។ ៣៦ ចូរបណ្តេញពួកគេចេញ ដើម្បីឲ្យពួកគេទៅចម្ការ និងភូមិដែលនៅជុំវិញ ហើយទិញអាហារបរិភោគ»។ ៣៧ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «ចូរចែកអាហារឲ្យគេខ្លះ»។ ប៉ុន្តែគេសួរគាត់ថា៖ «តើយើងត្រូវទិញអាហារដែលមានតម្លៃពីររយថ្ងៃមកឲ្យគេបរិភោគឬ?»។ 38 លោកសួរពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មាន? ទៅមើល»។ ពេលដឹងហើយ គេនិយាយថា៖ «នំប៉័ងប្រាំ និងត្រីពីរ»។ 39 ដូច្នេះ លោកបង្គាប់ឲ្យគេអង្គុយជាក្រុមនៅលើស្មៅបៃតង។ 40 ប្រជាជនយកកន្លែងរៀងខ្លួនជាជួរៗរាប់រយហាសិប។ 41 រួចទ្រង់យកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ និងត្រីពីរក្បាលឡើងទៅលើមេឃ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលព្រះពរ ហើយកាច់នំបុ័ងប្រទានឲ្យពួកសិស្ស ដើម្បីតាំងនៅចំពោះមុខប្រជាជន គាត់ក៏បានចែកត្រីពីរក្បាលនោះជាមួយត្រីទាំងអស់។ 42 ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ 43 ហើយពួកគេបានរើសកន្ត្រកដប់ពីរដែលពេញដោយបំណែក និងអ្វីដែលនៅសល់ពីត្រី។ 44 អ្នកដែលបានបរិភោគ [នៃនំបុ័ង] មានប្រាំពាន់នាក់។
ការដើរលើទឹក។ 45 បន្ទាប់មក លោកបានឲ្យពួកសិស្សចុះទូកទៅមុខលោកទៅត្រើយម្ខាងឆ្ពោះទៅភូមិបេតសៃដា ស្របពេលដែលលោកដេញហ្វូងមនុស្សចេញ។ 46 កាលលោកឈប់សម្រាកហើយ លោកក៏ចុះទៅលើភ្នំដើម្បីអធិស្ឋាន។ ៤៧ លុះដល់ពេលព្រលប់ ទូកនៅឆ្ងាយពីសមុទ្រ ហើយគាត់នៅលើច្រាំងតែម្នាក់ឯង។ 48 បន្ទាប់មក លោកបានឃើញថាពួកគេត្រូវបានបោះចោលពេលកំពុងចែវទូក ដ្បិតខ្យល់បក់មកលើពួកគេ។ ប្រហែលម៉ោងទីបួននៃយប់ គាត់បានមករកពួកគេ ដើរលើសមុទ្រ។ គាត់ចង់ឆ្លងកាត់ពួកគេ។ ៤៩ ប៉ុន្តែពេលឃើញគាត់ដើរលើសមុទ្រ គេស្មានថាជាខ្មោច ហើយស្រែកឡើង។ 50 គេបានឃើញគាត់ទាំងអស់គ្នា ហើយភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះ លោកមានប្រសាសន៍ជាមួយនឹងពួកគេថា៖ «ចូរក្លាហានឡើង នោះគឺខ្ញុំ កុំខ្លាចអី!»។ 51 លោកបានចុះទូកទៅជាមួយនឹងគេ ហើយខ្យល់ក៏ស្លាប់។ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ 52 គេមិនបានយល់អំពីហេតុការណ៍នៃការនំប៉័ងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចិត្តរបស់ពួកគេរឹងមាំ។
ការព្យាបាលនៅ Gennesaret ។ 53 ក្រោយពីធ្វើផ្លូវឆ្លងកាត់ហើយ គេក៏មកដល់ដីនៅគេនេសារ៉ែត ហើយចងនៅទីនោះ។ 54 ពេលពួកគេចាកចេញពីទូក មនុស្សក៏ស្គាល់លោកភ្លាម។ 55 ពួកគេបាននាំគ្នាផ្អើលពេញស្រុកជុំវិញ ហើយចាប់ផ្ដើមនាំមនុស្សឈឺទៅកន្លែងណាដែលគេឮថាគាត់នៅ។ 56 ទោះគាត់ចូលទៅភូមិ ឬក្រុងណាក៏នៅជនបទ គេដាក់អ្នកជំងឺនៅផ្សារ ហើយអង្វរគាត់ឲ្យប៉ះតែរំយោលលើអាវគាត់។ ហើយអ្នកដែលបានពាល់វាបានជាសះស្បើយ។
______________________________________________________________
Manuel Silveira 