______________________________________________________________

______________________________________________________________

លោក​យេស៊ូ​លើក​តម្កើង​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​លើ​«​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​អ្នក​ចាស់​ទុំ​» ហើយ​មើល​ឃើញ​ភាព​ស្មោកគ្រោក​ជា​រឿង​នៃ​ចិត្ត មិន​មែន​អាហារ​មិន​បរិសុទ្ធ​ទេ។

ដំណឹងល្អ​ទំនង​ជា​ត្រូវ​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​រ៉ូម​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​មុន​ឆ្នាំ 70 គ.ស. នៅ​ពេល​នៃ​ការ​បៀតបៀន​ដែល​នឹង​មក​ដល់ និង​ពេល​ដែល​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​បាន​លេច​ឡើង​លើ​ក្រុង​យេរូសាឡិម។ ទស្សនិកជនដំណឹងល្អហាក់ដូចជាសាសន៍ដទៃ — មិនស៊ាំនឹងទំនៀមទម្លាប់របស់សាសន៍យូដា។

______________________________________________________________

ជំពូកទី 7

១ឥឡូវ​នេះ ពេល​ពួក​ខាង​គណៈផារីស៊ី​បាន​មក​ជួប​លោក ជាមួយ​នឹង​ពួក​អាចារ្យ​ខ្លះ​ដែល​បាន​មក​ពី​ក្រុង​យេរូសាឡិម ២ ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​ថា ពួក​សិស្ស​របស់​លោក​ខ្លះ​បាន​បរិភោគ​ដោយ​ដៃ​ដែល​ស្មោកគ្រោក ពោល​គឺ​មិន​បាន​លាង​សម្អាត។ ៣ (ដ្បិតពួកផារីស៊ី និងជនជាតិយូដាទាំងអស់មិនបរិភោគទេ លុះត្រាតែពួកគេលាងដៃឱ្យបានត្រឹមត្រូវ កាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ចាស់ទុំ ៤ ហើយនៅពេលដែលពួកគេមកពីផ្សារ ពួកគេមិនបរិភោគឡើយ លុះត្រាតែពួកគេលាងដៃ។ ហើយមានប្រពៃណីជាច្រើនទៀត។ ដែល​គេ​សង្កេត​ឃើញ​ដូច​ជា​ការ​លាង​ចាន ផើង ចាន​ស្ពាន់ និង​កៅអី​សម្រាប់​បរិភោគ 5 ពួក​ខាង​គណៈផារីស៊ី និង​ពួក​អាចារ្យ​សួរ​លោក​ថា៖ «ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​សិស្ស​របស់​លោក​មិន​ដើរ​តាម​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​ពួក​ព្រឹទ្ធាចារ្យ តែ​បរិភោគ​ដោយ​ដៃ​ស្មោកគ្រោក​ដូច្នេះ? ៦ ហើយ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ពួក​គេ​ថា៖ «អេសាយ​បាន​ទាយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មនុស្ស​មាន​ពុត ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា

«ប្រជាជននេះគោរពខ្ញុំដោយបបូរមាត់របស់ពួកគេ
ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់គេនៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ។

៧ គេ​ថ្វាយបង្គំ​ខ្ញុំ​ឥត​ប្រយោជន៍
ការ​បង្រៀន​ជា​គោលលទ្ធិ​បទបញ្ញត្តិ​របស់​មនុស្ស ។

៨ អ្នក​មិន​អើពើ​នឹង​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ ប៉ុន្តែ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់​នឹង​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​មនុស្ស»។ 9 គាត់​បាន​និយាយ​បន្ត​ថា​៖ ​«​តើ​អ្នក​បាន​លះបង់​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​នៃ​ព្រះ​យ៉ាង​ណា​ដើម្បី​រក្សា​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​អ្នក! 10 ដ្បិត​លោក​ម៉ូសេ​បាន​និយាយ​ថា ‹ចូរ​គោរព​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​អ្នក› ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ដាក់​បណ្ដាសា​ឪពុក ឬ​ម្ដាយ អ្នក​នោះ​នឹង​ស្លាប់។ qorban”’ (មានន័យថា ឧទ្ទិសដល់ព្រះ) 12 អ្នកអនុញ្ញាតឱ្យគាត់ធ្វើអ្វីបន្ថែមទៀតសម្រាប់ឪពុកឬម្តាយរបស់គាត់។ ១៣ អ្នក​លុប​ចោល​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​ជា​មោឃៈ​តាម​ប្រពៃណី​របស់​អ្នក ដែល​អ្នក​បាន​ប្រគល់​មក។ ហើយអ្នកធ្វើរឿងបែបនេះជាច្រើន”។ ១៤ ព្រះអង្គ​ហៅ​បណ្ដាជន​ម្ដង​ទៀត ហើយ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​ខ្ញុំ ហើយ​យល់។ 15 គ្មាន​អ្វី​ដែល​ចូល​ពី​ខាង​ក្រៅ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​សៅហ្មង​បាន​ឡើយ។ រីឯ​របស់​ដែល​ចេញ​មក​ពី​ខាង​ក្នុង​វិញ ជា​របស់​ដែល​សៅហ្មង»។ [16]

១៧ ពេល​លោក​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ពី​បណ្ដាជន ពួក​សិស្ស​សួរ​លោក​អំពី​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច។ 18 លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ពួក​គេ​ថា៖ «អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​យល់​ដែរ​ឬ? តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដឹង​ថា​អ្វី​ៗ​ដែល​ចូល​ទៅ​ក្នុង​មនុស្ស​ពី​ខាង​ក្រៅ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​សៅហ្មង​បាន​ទេ ១៩ ព្រោះ​វា​មិន​ចូល​ក្នុង​ចិត្ត​ទេ គឺ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ក្រពះ ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បង្គន់​វិញ?»។ (ដូច្នេះ គាត់បានប្រកាសថាអាហារទាំងអស់ស្អាត។) 21 ពីខាងក្នុងមនុស្ស ចេញពីចិត្តគំនិតអាក្រក់ អំពើអសីលធម៌ ចោរកម្ម ឃាតកម្ម 22 អំពើផិតក្បត់ លោភលន់ ការលោភលន់ ការបោកបញ្ឆោត ការច្រណែន ការប្រមាថ ការប្រមាថ ការក្រអឺតក្រទម ភាពល្ងង់ខ្លៅ។ ២៣ អំពើ​អាក្រក់​ទាំង​នេះ​កើត​ចេញ​ពី​ក្នុង​ខ្លួន ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​សៅហ្មង»។

ជំនឿរបស់នារី Syrophenician ។ ២៤ លោក​ចេញ​ពី​កន្លែង​នោះ​ទៅ​ស្រុក​ទីរ៉ុស។ គាត់បានចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយ ហើយមិនចង់ឱ្យនរណាម្នាក់ដឹងអំពីវា ប៉ុន្តែគាត់មិនអាចគេចផុតពីការជូនដំណឹងនោះទេ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ស្ត្រី​ដែល​កូន​ស្រី​មាន​វិញ្ញាណ​អាក្រក់​បាន​ឮ​អំពី​គាត់។ នាងបានមក ហើយដួលនៅជើងរបស់គាត់។ 26 ស្ត្រី​នោះ​ជា​ជន​ជាតិ​ក្រិច ជា​អ្នក​ស្រុក​ស៊ីរូហ្វនីក​ពី​កំណើត ហើយ​នាង​បាន​អង្វរ​គាត់​ឲ្យ​បណ្ដេញ​អារក្ស​ចេញ​ពី​កូន​ស្រី​របស់​គាត់។ 27 លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​នាង​ថា៖ «ត្រូវ​ឲ្យ​កូន​ញ៉ាំ​អាហារ​ជា​មុន​សិន។ ព្រោះ​យក​ចំណី​របស់​កូន​ទៅ​បោះ​ឲ្យ​ឆ្កែ​មិន​សម​ទេ»។ 28 នាង​តប​ទៅ​គាត់​ថា៖ «លោក​ម្ចាស់ សូម្បី​តែ​ឆ្កែ​នៅ​ក្រោម​តុ​ក៏​ស៊ី​សំណល់​របស់​ក្មេងៗ​ដែរ»។ 29 លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​នាង​ថា៖ «បើ​និយាយ​ដូច្នេះ អ្នក​អាច​ទៅ។ អារក្ស​ចេញ​ពី​កូន​ស្រី​ឯង​ហើយ»។ ៣០ ពេល​ស្ត្រី​នោះ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ ឃើញ​កូន​ដេក​នៅ​លើ​គ្រែ ហើយ​អារក្ស​ក៏​ទៅ។

ការព្យាបាលបុរសថ្លង់។ 31 ព្រះអង្គ​យាង​ចេញ​ពី​ស្រុក​ទីរ៉ុស​ម្ដង​ទៀត ហើយ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​ក្រុង​ស៊ីដូន ឆ្ពោះ​ទៅ​សមុទ្រ​កាលីឡេ ឆ្ពោះ​ទៅ​ស្រុក​ដេកាប៉ូលី។ 32 ហើយ​មនុស្ស​បាន​នាំ​បុរស​គថ្លង់​ម្នាក់​ដែល​មាន​បញ្ហា​ការ​និយាយ​មក​ឯ​គាត់ ហើយ​បាន​អង្វរ​គាត់​ឲ្យ​ដាក់​ដៃ​លើ​គាត់។ 33 គាត់​បាន​យក​គាត់​ចេញ​ដោយ​ខ្លួន​គាត់​ឆ្ងាយ​ពី​ហ្វូង​មនុស្ស​។ គាត់ដាក់ម្រាមដៃរបស់គាត់ចូលទៅក្នុងត្រចៀករបស់បុរសនោះ ហើយស្ដោះទឹកមាត់ប៉ះអណ្តាតរបស់គាត់; ៣៤ រួច​គាត់​ងើប​មុខ​ឡើង​ទៅ​លើ​មេឃ ហើយ​ថ្ងូរ ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គាត់​ថា៖ «អេភផាថា! (នោះ​គឺ «បើក!») 35 ហើយ [ភ្លាមៗ] ត្រចៀក​របស់​បុរស​ត្រូវ​បាន​បើក ឧបសគ្គ​នៃ​ការ​និយាយ​របស់​គាត់​ត្រូវ​បាន​ដក​ចេញ ហើយ​គាត់​បាន​និយាយ​យ៉ាង​ច្បាស់។ 36 ព្រះអង្គ​បង្គាប់​គេ​មិន​ឲ្យ​ប្រាប់​នរណា​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ កាល​ណា​លោក​បញ្ជា​មិន​ឲ្យ​ពួក​គេ​កាន់​តែ​ច្រើន ពួក​គេ​ក៏​កាន់​តែ​ប្រកាស។ ៣៧ គេ​ងឿង​ឆ្ងល់​ជា​ខ្លាំង ហើយ​និយាយ​ថា៖ «លោក​បាន​ធ្វើ​ការ​ទាំង​អស់​បាន​ល្អ​ហើយ។ ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ថ្លង់​ឮ ហើយ​[មនុស្ស​គ] និយាយ»។

______________________________________________________________