ប្រភព៖ James Bishop
______________________________________________________________
______________________________________________________________
ជារឿយៗព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រៀបធៀបជាមួយនឹងព្រះពុទ្ធ ហើយមានប្រដូចរវាងសីលធម៌របស់ពួកគេ ប៉ុន្តែការបង្រៀនរបស់ពួកគេគឺខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ អត្ថបទនេះស្វែងយល់ពីភាពខុសគ្នាសំខាន់ៗចំនួនប្រាំបួនរវាងពួកគេ ហើយអះអាងពីភាពទេវភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
______________________________________________________________
1. គោលបំណង និងអត្ថន័យនៃជីវិតរបស់ពួកគេ។
ប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ព្រះពុទ្ធមិនដែលមានបញ្ហាសម្រាប់ព្រះពុទ្ធសាសនាទេ៖ “លទ្ធិព្រះពុទ្ធសាសនាគឺអស់កល្បជានិច្ច និងឯករាជ្យពីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ព្រះពុទ្ធ។
ប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺនៅក្នុងសាសនាគ្រិស្ត។ សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់វានៅក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់ពួកកូរិនថូស។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញទេ នោះសេចក្តីជំនឿគ្រីស្ទានគឺឥតប្រយោជន៍ ហើយយើងនៅតែមានអំពើបាបដដែល (កូរិនថូសទី១ ១៥:១៤–១៩)។
ចំណុចកំពូលនៃសាសនាគ្រឹស្ត គឺការសុគតដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់ការសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ ហើយនេះមានន័យថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវតែជាបុគ្គលប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ហើយបានរស់ឡើងវិញ។
______________________________________________________________
______________________________________________________________
2. ប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ពួកគេ។
ប្រភពប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវមានលើសពីព្រះពុទ្ធ ដូច្នេះយើងអាចគូររូបគំនូរជីវចលដែលគួរឱ្យទុកចិត្តនៃព្រះយេស៊ូវជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ពីព្រោះអ្នកនិពន្ធប្រហែល 12 នាក់បានសរសេរប្រហែល 27 សៀវភៅក្នុងរយៈពេល 60 ឆ្នាំនៃជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ឪពុកក្នុងក្រុមជំនុំសាវកសម័យដើមរបស់យើងបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានអះអាងដោយឯករាជ្យនូវព្រឹត្តិការណ៍របស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ចំណែកឯប្រភពប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ព្រះពុទ្ធគឺនៅឆ្ងាយពីអត្ថិភាពរបស់ទ្រង់។
______________________________________________________________
3. គំនិតខ្លួនឯង
______________________________________________________________
______________________________________________________________
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា ព្រះអង្គមិនមែនជាទេវៈទេ ហើយបញ្ហាជីវិតរបស់ព្រះអង្គគឺទុក្ខរបស់មនុស្ស និងសូម្បីតែសត្វ។ លោកបានបង្រៀនថា ដើម្បីបំបាត់ទុក្ខពីជីវិតមនុស្ស ត្រូវលះបង់សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ហើយរស់នៅក្នុងជីវិតប្រកបដោយសមធម៌ និងការគ្រប់គ្រងផ្ទាល់ខ្លួន។
ព្រះយេស៊ូវបានអះអាងថាមានភាពស្មើគ្នាជាមួយព្រះ ហើយបេសកកម្មរបស់ទ្រង់គឺដើម្បីយាងមកសង្គ្រោះរាស្ដ្រទ្រង់ ដោយនាំពួកគេឱ្យប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយងាកមករកទ្រង់ជាមធ្យោបាយតែមួយគត់នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ ទិដ្ឋភាពសំខាន់នៃកិច្ចបម្រើរបស់ទ្រង់គឺនៅលើការសង្កត់ធ្ងន់នៃអំពើអាក្រក់។ ដំណោះស្រាយរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺដើម្បីប្រែចិត្ត ស្រឡាញ់ព្រះ និងមនុស្សដទៃ ជឿលើទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងកាន់តាមបញ្ញត្តិដប់ប្រការ។
ព្រះយេស៊ូបានអះអាងថាជាផ្លូវតែមួយគត់ទៅកាន់ព្រះ ប៉ុន្តែព្រះពុទ្ធមិនបានធ្វើទេ។
______________________________________________________________
4. គំនិតរបស់ពួកគេអំពីព្រះ
ព្រះពុទ្ធបានបដិសេធការមានរបស់ព្រះ ហើយចាត់ទុកថាវាមិនពាក់ព័ន្ធនឹងការរងទុក្ខ។ ព្រះពុទ្ធមិនបានអះអាងចំពោះការបំផុសគំនិតពិសេស ឬវិវរណៈពីប្រភពទេវៈណាមួយឡើយ។
ព្រះយេស៊ូជាអ្នកគោរពសាសនានិយម ហើយបានទទួលយកការយល់ដឹង និងការអនុញ្ញាតពីគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ គាត់ក៏បានទាមទារឋានៈស្មើៗគ្នាជាមួយនឹងព្រះពិតតែមួយ ហើយបានបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សជាច្រើនតាមរយៈអព្ភូតហេតុ និងសិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់តាមរយៈការបង្រៀនរបស់គាត់ ហើយគួរឱ្យកត់សម្គាល់បំផុតនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញរបស់គាត់ពីសេចក្តីស្លាប់។
______________________________________________________________
5. អព្ភូតហេតុរបស់ពួកគេដំណើរការ
______________________________________________________________
______________________________________________________________
ព្រះពុទ្ធទ្រង់បង្រៀនឱ្យបំបាត់ទុក្ខដោយការលះបង់តណ្ហា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកក្នុងពិភពលោកដើម្បីភ្ជាប់អំពើបាបដែលបង្កឡើងរវាងព្រះ និងមនុស្ស។ ព្រះពុទ្ធបានបង្រៀនទស្សនវិជ្ជាមួយ ហើយព្រះយេស៊ូវបានយាងមកជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ហើយបាននាំយកទស្សនវិជ្ជាមួយមក។
យោងទៅតាមព្រះយេស៊ូ បញ្ហាខាងក្នុងរបស់មនុស្សគឺសំខាន់ជាងការបង្រ្កាបនៃសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា។ ដ្បិតអំពើបាបរបស់ព្រះយេស៊ូគឺជាចំណុចកណ្តាលនៃទុក្ខលំបាករបស់មនុស្សជាពិសេស ដោយសារអំពើបាបគឺជាការបដិសេធដោយចេតនានូវមាគ៌ាសុចរិតរបស់ព្រះ។
______________________________________________________________
6. ចម្លើយរបស់ពួកគេចំពោះការព្យាករណ៍របស់មនុស្ស
______________________________________________________________
______________________________________________________________
ព្រះពុទ្ធទ្រង់បង្រៀនឱ្យបំបាត់ទុក្ខដោយការលះបង់តណ្ហា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកក្នុងពិភពលោកដើម្បីភ្ជាប់អំពើបាបដែលបង្កឡើងរវាងព្រះ និងមនុស្ស។ ព្រះពុទ្ធបានបង្រៀនទស្សនវិជ្ជាមួយ ហើយព្រះយេស៊ូវបានយាងមកជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ហើយបាននាំយកទស្សនវិជ្ជាមួយមក។
យោងទៅតាមព្រះយេស៊ូ បញ្ហាខាងក្នុងរបស់មនុស្សគឺសំខាន់ជាងការបង្រ្កាបនៃសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា។ ដ្បិតអំពើបាបរបស់ព្រះយេស៊ូគឺជាចំណុចកណ្តាលនៃទុក្ខលំបាករបស់មនុស្សជាពិសេស ដោយសារអំពើបាបគឺជាការបដិសេធដោយចេតនានូវមាគ៌ាសុចរិតរបស់ព្រះ។
______________________________________________________________
7. ការសង្គ្រោះទល់នឹងការរំដោះ
យោងទៅតាមគរុកោសល្យនៃពុទ្ធសាសនាសម័យដើម យើងមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការសម្រេចបាននូវការរំដោះខ្លួន នោះគឺជាការប្រឆាំងទៅនឹងទស្សនៈរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ យោងទៅតាមព្រះយេស៊ូវ យើងមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនយើងបានទេ ដោយសារការបែកបាក់ដែលបំបែកមនុស្សចេញពីព្រះ។
យោងតាមព្រះយេស៊ូវ យើងអស់សង្ឃឹម និងអស់សង្ឃឹម បើគ្មានការសុគតដ៏ធួនរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ដោយសារព្រះគុណនៃព្រះ។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នកផ្តាច់មុខនៅទូទាំងប្រភពនៃដំណឹងល្អរបស់យើង ហើយជាពិសេសនៅក្នុងការអះអាងរបស់ទ្រង់ ដូចដែលបានចោទប្រកាន់នៅក្នុងដំណឹងល្អរបស់យ៉ូហានដើម្បីជាផ្លូវតែមួយគត់ទៅកាន់ព្រះ (14:6) និងស្មើភាពជាមួយនឹងព្រះ (10:30) ។ យោងតាមព្រះគម្ពីរមានតែព្រះយេស៊ូប៉ុណ្ណោះដែលយើងអាចរកឃើញសេចក្ដីសង្គ្រោះ។
______________________________________________________________
8. បញ្ហានៃផ្នូរទទេមួយ។
______________________________________________________________
______________________________________________________________
ព្រះពុទ្ធ និងព្រះយេស៊ូវបានសុគត ព្រះពុទ្ធត្រូវបានបូជា ហើយព្រះយេស៊ូវត្រូវបានឆ្កាង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ផ្នូររបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវបានរកឃើញទទេ ហើយនេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយអ្នកប្រាជ្ញភាគច្រើន។ នេះជាភស្តុតាងដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងយ៉ាងល្អនៅក្នុងគ្រិស្តសាសនាដើម ហើយជាការពិតជាប្រវត្តិសាស្ត្រចំពោះអ្នកកាន់តាមជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ការប្រោសឱ្យរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ ធ្វើឱ្យព្រះអង្គដាច់ឆ្ងាយពីព្រះពុទ្ធ ហើយដាក់ជំនឿគ្រិស្តបរិស័ទនៅក្នុងប្រភេទផ្សេងពីព្រះពុទ្ធសាសនា និងសាសនាភាគខាងកើតផ្សេងទៀត។
______________________________________________________________
9. សាសនាគ្រឹស្ត ខុសពីព្រះពុទ្ធសាសនា តាមគ្រប់បែបយ៉ាង
______________________________________________________________
យ៉ូហាន១៤:១-៦ 1 កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភឡើយ អ្នករាល់គ្នាជឿដល់ព្រះហើយ ចូរជឿដល់ខ្ញុំដែរ 2 នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន ពុំនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា 3 បើខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា នោះខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ នឹងទទួលអ្នករាល់គ្នាទៅឯខ្ញុំ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាននៅកន្លែងដែលខ្ញុំនៅនោះដែរ 4 ឯកន្លែងដែលខ្ញុំទៅ នោះអ្នករាល់គ្នាក៏ដឹង ហើយក៏ស្គាល់ផ្លូវទៅដែរ 5 ថូម៉ាសទូលទ្រង់ថា ព្រះអម្ចាស់អើយ យើងខ្ញុំមិនដឹងជាទ្រង់យាងទៅឯណាទេ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្តេចឲ្យយើងខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវទៅបាន 6 ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅគាត់ថា ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត បើមិនមកតាមខ្ញុំ នោះគ្មានអ្នកណាទៅឯព្រះវរបិតាបានឡើយ
______________________________________________________________
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននូវអ្វីដែលសំខាន់បំផុតដែលត្រូវធ្វើគឺការជឿលើទ្រង់។ ការជឿលើទ្រង់ គឺជាព្រះហឫទ័យដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះ (យ៉ូហាន ៦:២៩)។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាយញ្ញបូជាសម្រាប់អំពើបាបរបស់មនុស្ស (ម៉ាកុស ១០:៤៥) ហើយមានតែសេចក្តីជំនឿលើទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចផ្សះផ្សាយើងជាមួយនឹងព្រះ (អេភេសូរ ២:៨-៩)។
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអំពីនគរស្ថានសួគ៌ និងកន្លែងនៃទារុណកម្មដ៏អស់កល្បមួយដែលហៅថា នរក ជាកន្លែងដែលមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវទទួលទោស (ម៉ាថាយ ១៤:៤១-៤២)។ ព្រះយេស៊ូបានប្រោសអ្នកជំងឺ ប្រោសមនុស្សស្លាប់ បណ្ដេញអារក្សចេញពីមនុស្ស ហើយបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។
ទ្រង់បានបង្រៀនទ្រង់មានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការអត់ទោសបាប (ម៉ាថាយ 9:6) យើងត្រូវកើតជាថ្មីក្នុងទ្រង់ (យ៉ូហាន 3:3) យើងគួរតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយយើងនឹងទទួលបានរង្វាន់នៅក្នុងជីវិតបន្ទាប់ ស្របតាមកិច្ចការរបស់យើងសម្រាប់ រាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់នៅថ្ងៃជំនុំជំរះ (ម៉ាថាយ ១៦:២៧)។
ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនទ្រង់ជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត ហើយគ្មានអ្នកណានឹងទៅឯព្រះវរបិតាឡើយ លើកលែងតែតាមរយៈទ្រង់ (យ៉ូហាន ១៤:៦)។ សេចក្ដីសង្រ្គោះកើតឡើងតាមរយៈទ្រង់តែម្នាក់ ហើយអ្នកដែលមិនបានកើតជាថ្មីនៅក្នុងទ្រង់ ហើយមិនប្រែចិត្តពីភាពមិនជឿ និងនិស្ស័យអំពើបាបរបស់ពួកគេ នឹងមិនទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (យ៉ូហាន 3:18)។
ព្រះយេស៊ូវបានផ្ដល់ឱ្យយើងនូវដំណោះស្រាយផ្សេងគ្នាចំពោះបញ្ហានៃអំពើបាបរបស់យើង។ វាមិនមែនដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យបានច្រើន ជម្នះការប៉ងប្រាថ្នា ឬសញ្ជឹងគិតទេ ប៉ុន្តែត្រូវជឿលើទ្រង់ជាមធ្យោបាយតែមួយគត់នៃការផ្សះផ្សាត្រឡប់ទៅព្រះវិញ។
ការបម្រើ និងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវធ្វើឱ្យទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះអម្ចាស់ និងជាព្រះ ខណៈដែលព្រះពុទ្ធគ្រាន់តែជាមនុស្សដែលមានគំនិតអំពីស្ថានភាពរបស់មនុស្ស។
______________________________________________________________
Manuel Silveira 