ជំពូកទី 14 នៃវិវរណៈពេញលេញនៃអាថ៌កំបាំង

______________________________________________________________

______________________________________________________________

អាហារថ្ងៃត្រង់ ទុក្ខព្រួយ ការក្បត់ និងការបដិសេធក្នុងក្រុមរបស់ព្រះយេស៊ូវ!

______________________________________________________________

ជំពូកទី 14

ការឃុបឃិតប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូវ។ 1 បុណ្យ​រំលង និង​បុណ្យ​នំបុ័ង​ឥត​មេ ត្រូវ​ធ្វើ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ពីរ​ថ្ងៃ។ ដូច្នេះ ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ និង​ពួក​អាចារ្យ​រក​វិធី​ចាប់​គាត់​ដោយ​ការ​ក្បត់​នឹង​សម្លាប់​គាត់។ 2 គេ​និយាយ​ថា៖ «មិន​មែន​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​បុណ្យ​ទេ ព្រោះ​ខ្លាច​មាន​ការ​ចលាចល​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន»។

ការចាក់ប្រេងតាំងនៅបេថានី។ 3 ពេល​គាត់​នៅ​ភូមិ​បេថានី គាត់​អង្គុយ​តុ​ក្នុង​ផ្ទះ​ស៊ីម៉ូន​ដែល​កើត​ឃ្លង់ នោះ​មាន​ស្ត្រី​ម្នាក់​មក​ជាមួយ​ដប​ប្រេង​ក្រអូប ដែល​មាន​ស្ពៃ​ពី​ដើម​ដ៏​ថ្លៃ​ថ្លា។ នាង​បាន​បំបែក​ពាង​ថ្មពិល ហើយ​ចាក់​លើ​ក្បាល​របស់​គាត់។ ៤ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ខឹង។ “ហេតុអ្វីបានជាមានកាកសំណល់ប្រេងក្រអូបនេះ? ៥ វា​អាច​ត្រូវ​បាន​គេ​លក់​សម្រាប់​ប្រាក់​ឈ្នួល​ជាង​បី​រយ​ថ្ងៃ ហើយ​ប្រាក់​ដែល​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​អ្នក​ក្រ»។ ពួកគេខឹងនឹងនាង។ ៦ ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា៖ «ទុក​អោយ​នាង​នៅ​តែ​ម្នាក់​ឯង។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបង្កបញ្ហាដល់នាង? នាងបានធ្វើរឿងល្អសម្រាប់ខ្ញុំ។ 7 អ្នក​ក្រ​នឹង​មាន​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​ជានិច្ច ហើយ​ពេល​ណា​ដែល​អ្នក​ប្រាថ្នា អ្នក​អាច​ធ្វើ​ល្អ​ចំពោះ​គេ ប៉ុន្តែ​អ្នក​នឹង​មិន​មាន​ខ្ញុំ​រហូត​ទេ។ ៨ នាង​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​នាង​អាច​ធ្វើ​បាន។ នាង​បាន​គិត​ទុក​មុន​ថា​នឹង​ចាក់​ប្រេង​លើ​រូប​កាយ​ខ្ញុំ​សម្រាប់​បញ្ចុះ។ ៩ អាម៉ែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា នៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​ដំណឹង​ល្អ​ត្រូវ​បាន​ប្រកាស​ដល់​ពិភពលោក​ទាំង​មូល អ្វី​ដែល​នាង​បាន​ធ្វើ​នឹង​ត្រូវ​ប្រាប់​ក្នុង​ការ​ចងចាំ​អំពី​នាង»។

ការក្បត់ដោយយូដាស។ ១០ បន្ទាប់​មក យូដាស អ៊ីស្ការីយ៉ុត ជា​សិស្ស​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​សិស្ស​ទាំង​ដប់ពីរ​រូប បាន​ចេញ​ទៅ​ជួប​ពួក​បូជាចារ្យ ដើម្បី​ប្រគល់​លោក​ទៅ​ពួក​គេ។ 11 ពេល​ឮ​គាត់​ក៏​ពេញ​ចិត្ត ហើយ​សន្យា​ថា​នឹង​សង​ប្រាក់​គាត់។ បន្ទាប់មកគាត់រកឱកាសដើម្បីប្រគល់គាត់។

ការរៀបចំសម្រាប់បុណ្យរំលង។ 12 នៅ​ថ្ងៃ​ដំបូង​នៃ​បុណ្យ​នំបុ័ង​ឥត​មេ ពេល​គេ​បូជា​កូន​ចៀម​បុណ្យ​ចម្លង ពួក​សិស្ស​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «តើ​លោក​ចង់​ឲ្យ​យើង​ទៅ​រៀបចំ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង​នៅ​ឯ​ណា?»។ 13 លោក​ចាត់​សិស្ស​ពីរ​នាក់​ឲ្យ​ទៅ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គេ​ថា៖ «ចូរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង ហើយ​មាន​បុរស​ម្នាក់​មក​ជួប​អ្នក ដោយ​កាន់​ក្អម​ទឹក។ ដើរតាម​គាត់។ ១៤ ពេល​គាត់​ចូល​ទៅ​កន្លែង​ណា ត្រូវ​និយាយ​ទៅ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ថា លោកគ្រូ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “តើ​បន្ទប់​ទទួល​ភ្ញៀវ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ឯ​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​អាច​ទទួល​ទាន​បុណ្យ​ចម្លង​ជាមួយ​ពួក​សិស្ស? រៀបចំ​ឲ្យ​យើង​នៅ​ទីនោះ»។ 16 ពួក​សិស្ស​ក៏​ចេញ​ទៅ​ក្នុង​ទីក្រុង ហើយ​រក​ឃើញ​ដូច​ដែល​លោក​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ។ គេរៀបចំបុណ្យចម្លង។

ជនក្បត់។ ១៧ លុះ​ដល់​ពេល​ព្រលប់ លោក​ក៏​មក​ជា​មួយ​នឹង​សាវ័ក​ដប់ពីរ​រូប។ 18 កាល​ដែល​គេ​អង្គុយ​នៅ​តុ ហើយ​កំពុង​បរិភោគ នោះ​ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «អាម៉ែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ថា ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ក្បត់​ខ្ញុំ អ្នក​ដែល​កំពុង​បរិភោគ​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ»។ 19 គេ​ចាប់​ផ្ដើម​ព្រួយ​ចិត្ត ហើយ​និយាយ​ទៅ​គាត់​ម្ដង​មួយ​ៗ​ថា៖ «ពិត​ជា​ខ្ញុំ​មែន​ឬ?»។ 20 លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ពួក​គេ​ថា៖ «មាន​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​សិស្ស​ដប់ពីរ​រូប ជា​អ្នក​ដែល​ជ្រលក់​ក្នុង​ចាន​ជាមួយ​ខ្ញុំ។ 21 ដ្បិត​កូន​មនុស្ស​ពិត​ជា​ទៅ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​អំពី​គាត់ ប៉ុន្តែ​វេទនា​ដល់​អ្នក​ណា​ដែល​បុត្រ​មនុស្ស​ត្រូវ​បាន​ក្បត់។ វា​ជា​ការ​ប្រសើរ​សម្រាប់​បុរស​នោះ​ប្រសិន​បើ​គាត់​មិន​បាន​កើត​មក»។

ពិធីជប់លៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់។ 22 ពេល​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​តែ​បរិភោគ នោះ​គាត់​យក​នំបុ័ង​និយាយ​ពាក្យ​ពរ រួច​កាច់​ឲ្យ​គេ ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «យក​ទៅ នេះ​ជា​រូប​កាយ​របស់​ខ្ញុំ»។ 23 រួច​គាត់​យក​ពែង​មួយ​អរ​ព្រះ‌គុណ ហើយ​ប្រគល់​ឲ្យ​ពួក​គេ ហើយ​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​ផឹក​ពី​នោះ។ ២៤ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ពួក​គេ​ថា៖ «នេះ​ជា​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ​នៃ​សម្ពន្ធមេត្រី ដែល​នឹង​ត្រូវ​បង្ហូរ​សម្រាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ 25 អាម៉ែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ថា ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ផឹក​ផ្លែ​ទំពាំងបាយជូរ​ទៀត​ទេ រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ដែល​ខ្ញុំ​ផឹក​វា​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះ​រាជ្យ​នៃ​ព្រះ»។ 26 បន្ទាប់​ពី​ច្រៀង​ទំនុកតម្កើង​ហើយ គេ​ក៏​ចេញ​ទៅ​ភ្នំ​ដើម​អូលីវ។

ការបដិសេធរបស់ពេត្រុសបានទាយ។ 27 ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រង្គោះ​រង្គើ​ជំនឿ​របស់​អ្នក ព្រោះ​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា៖

‘ខ្ញុំនឹងវាយអ្នកគង្វាល
ហើយ​ចៀម​នឹង​ត្រូវ​បែក​ខ្ញែក»។

28 ប៉ុន្តែ​បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​រស់​ឡើង​វិញ​ហើយ ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​មុន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ស្រុក​កាលីឡេ»។ ២៩ ពេត្រុស​និយាយ​ទៅ​គាត់​ថា៖ «ទោះ​ជា​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ត្រូវ​រង្គោះ​រង្គើ​ក្ដី ក៏​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ទៅ​ជា​ដែរ។ 30 ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖ «អាម៉ែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ថា នៅ​យប់​នេះ​មុន​មាន់​រងាវ​ពីរ​ដង អ្នក​នឹង​បដិសេធ​ខ្ញុំ​បី​ដង»។ ៣១ ប៉ុន្តែ​គាត់​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ម៉ឺងម៉ាត់​ថា៖ «ទោះ​បី​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មួយ​អ្នក​ក៏​ដោយ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​បដិសេធ​អ្នក​ដែរ»។ ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នាបាននិយាយស្រដៀងគ្នា។

ទុក្ខព្រួយក្នសួន។ ៣២ រួចមក គេក៏ទៅដល់កន្លែងមួយឈ្មោះគែតសេម៉ានី ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា “សូមអង្គុយនៅទីនេះចុះ ពេលខ្ញុំអធិស្ឋាន” 33 គាត់​បាន​យក​ពេត្រុស យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន​ទៅ​ជា​មួយ ហើយ​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ការ​តប់​ប្រមល់ និង​កើត​ទុក្ខ។ ៣៤ បន្ទាប់​មក លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គេ​ថា៖ «ព្រលឹង​ខ្ញុំ​សោក​សៅ​រហូត​ដល់​ស្លាប់។ សូម​នៅ​ទី​នេះ ហើយ​ចាំ​យាម»។ 35 គាត់​បាន​ងើប​ឡើង​បន្តិច ហើយ​ដួល​ទៅ​នឹង​ដី ហើយ​អធិស្ឋាន​ថា ប្រសិន​បើ​វា​អាច​ទៅ​រួច នោះ​ម៉ោង​នឹង​កន្លង​ផុត​ទៅ​ដោយ​គាត់។ 36 គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ «អ័បា ឱ​ព្រះ​វរបិតា​អើយ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន​ចំពោះ​ទ្រង់។ ចូរ​ដក​ពែង​នេះ​ចេញ​ពី​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ទេ គឺ​ជា​អ្វី​ដែល​អ្នក​ចង់​បាន»។ ៣៧ ពេល​គាត់​ត្រឡប់​មក​វិញ គាត់​ឃើញ​គេ​ដេក​លក់។ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​លោក​ពេត្រុស​ថា៖ «ស៊ីម៉ូន អ្នក​កំពុង​ដេក​លក់​ឬ? អ្នកមិនអាចមើលរយៈពេលមួយម៉ោងបានទេ? 38 ចូរ​ចាំ​យាម ហើយ​អធិស្ឋាន​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ឆ្លង​កាត់​ការ​សាកល្បង។ វិញ្ញាណ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ​សាច់​ឈាម​ខ្សោយ»។ ៣៩ គាត់​បាន​ដក​ចេញ​ម្ដង​ទៀត គាត់​បាន​អធិស្ឋាន ដោយ​និយាយ​ដូច​គ្នា។ 40 រួច​គាត់​ត្រឡប់​មក​វិញ​ម្តង ហើយ​ឃើញ​គេ​ដេក​លក់​ទៅ ត្បិត​មិន​អាច​បើក​ភ្នែក ហើយ​មិន​ដឹង​ត្រូវ​ឆ្លើយ​អ្វី​នឹង​គាត់។ 41 គាត់​ត្រឡប់​មក​វិញ​ជា​លើក​ទី​បី ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គេ​ថា៖ «តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​តែ​ដេក ហើយ​សម្រាក​ឬ? វាគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ម៉ោងមកដល់ហើយ។ មើលចុះ កូនមនុស្សនឹងត្រូវប្រគល់ទៅមនុស្សមានបាប។ 42 ចូរ​ក្រោក​ឡើង​ឲ្យ​យើង​ទៅ។ ឃើញទេ អ្នកក្បត់របស់ខ្ញុំជិតដល់ដៃហើយ»។

ការក្បត់ និងការចាប់ខ្លួនព្រះយេស៊ូ។ 43 ពេលព្រះអង្គកំពុងនិយាយនៅឡើយ យូដាស ម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សទាំងដប់ពីររូបបានមកដល់ ដោយមានហ្វូងមនុស្សកាន់ដាវ និងដំបង ដែលមកពីពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ។ 44 អ្នក​ក្បត់​របស់​គាត់​បាន​រៀបចំ​សញ្ញា​មួយ​ជាមួយ​ពួក​គេ​ដោយ​និយាយ​ថា​៖ «អ្នក​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ថើប​គឺ​ម្នាក់ ចាប់​គាត់​ហើយ​នាំ​គាត់​ទៅ​ដោយ​សុវត្ថិភាព»។ 45 គាត់​ចូល​មក​ជិត​គាត់​ភ្លាម ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «លោក​គ្រូ»។ ហើយគាត់បានថើបគាត់។ 46 នៅ​ពេល​នេះ ពួក​គេ​បាន​ចាប់​លោក​ទៅ។ 47 មាន​អ្នក​ឈរ​មើល​ម្នាក់​ទាញ​ដាវ​វាយ​អ្នក​បម្រើ​របស់​សម្ដេច​សង្ឃ ហើយ​កាត់​ត្រចៀក​គាត់។ 48 ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​មក​ដូច​ជា​នឹង​ចោរ​កាន់​ដាវ និង​ដំបង ដើម្បី​ចាប់​ខ្ញុំ​ឬ? 49 ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខ្ញុំបានបង្រៀនអ្នកនៅតំបន់ព្រះវិហារជាមួយអ្នករាល់គ្នា តែអ្នករាល់គ្នាមិនចាប់ខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បី​ឲ្យ​បទគម្ពីរ​អាច​នឹង​ត្រូវ​បាន​បំពេញ»។ 50 ហើយ​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​ចាក​ចេញ​ពី​គាត់ ហើយ​រត់​ទៅ។ 51 ឥឡូវ​នេះ យុវជន​ម្នាក់​បាន​ដើរ​តាម​គាត់​ដោយ​មិន​ពាក់​អ្វី​ក្រៅ​ពី​ក្រណាត់​ទេសឯក​នៅ​ជុំវិញ​ខ្លួន​គាត់។ គេ​ចាប់​គាត់ 52 ប៉ុន្តែ​គាត់​ទុក​ក្រណាត់​ចោល ហើយ​រត់​ចេញ​ទាំង​អាក្រាត។

ព្រះយេស៊ូនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជំរះ។ 53 គេនាំព្រះយេស៊ូទៅឯមហាបូជាចារ្យ ហើយពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ និងពួកអាចារ្យទាំងអស់មកជួបជុំគ្នា។ 54 ពេត្រុស​ដើរ​តាម​គាត់​ពី​ចម្ងាយ​ទៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​របស់​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់ ហើយ​អង្គុយ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​យាម ទាំង​កំដៅ​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ភ្លើង។ 55 ពួក​សង្ឃនាយក និង​សភា​ទាំង​មូល​បាន​បន្ត​ព្យាយាម​រក​ទីបន្ទាល់​ទាស់​នឹង​ព្រះ​យេស៊ូ ដើម្បី​ធ្វើ​គុត​ទ្រង់ ប៉ុន្តែ​រក​មិន​ឃើញ​សោះ។ 56 មនុស្សជាច្រើនបានផ្តល់សក្ខីកម្មមិនពិតប្រឆាំងនឹងគាត់ ប៉ុន្តែសក្ខីភាពរបស់ពួកគេមិនយល់ព្រម។ 57 អ្នកខ្លះបានក្រោកឈរឡើង ហើយធ្វើសក្ខីកម្មក្លែងក្លាយប្រឆាំងនឹងគាត់ ដោយចោទប្រកាន់ថា 58 «យើងបានឮគាត់និយាយថា ‘ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញព្រះវិហារនេះដែលធ្វើដោយដៃ ហើយក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃទៀត ខ្ញុំនឹងសង់មួយទៀតដែលមិនបានធ្វើដោយដៃ។ មិន​យល់ព្រម។ ៦០ លោក​មហា​បូជាចារ្យ​ក្រោក​ឡើង​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ក្រុម​ជំនុំ ហើយ​សួរ​លោក​យេស៊ូ​ថា៖ «លោក​មិន​មាន​ចម្លើយ​ទេ? តើ​បុរស​ទាំង​នេះ​ធ្វើ​សក្ខីកម្ម​អ្វី​នឹង​អ្នក?»។ 61 ប៉ុន្តែ គាត់​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​មិន​បាន​ឆ្លើយ​អ្វី​សោះ។ សម្ដេច​សង្ឃ​សួរ​គាត់​ម្ដង​ទៀត ហើយ​សួរ​គាត់​ថា៖ «តើ​អ្នក​ជា​ព្រះមេស្ស៊ី ជា​កូន​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ឬ?»។ ៦២ ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «ខ្ញុំ​មែន!

ហើយ​អ្នក​នឹង​ឃើញ​កូន​មនុស្ស
អង្គុយនៅខាងស្តាំដៃនៃអំណាច
ហើយមកជាមួយនឹងពពកនៃស្ថានសួគ៌។

៦៣ ពេល​នោះ លោក​មហា​បូជាចារ្យ​ហែក​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​គាត់ ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «តើ​យើង​ត្រូវ​ការ​សាក្សី​អ្វី​ទៀត? 64 អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឮ​ពាក្យ​ប្រមាថ។ តើ​អ្នក​គិត​អ្វី?” ពួកគេ​ទាំង​អស់​បាន​ថ្កោលទោស​គាត់​ថា​សម​នឹង​ស្លាប់។ 65 អ្នកខ្លះចាប់ផ្តើមស្ដោះទឹកមាត់ដាក់គាត់។ គេ​បិទ​ភ្នែក​គាត់ ហើយ​វាយ​គាត់ ហើយ​និយាយ​ទៅ​គាត់​ថា៖ «ទាយ! ហើយ​អ្នក​យាម​បាន​ស្វាគមន៍​គាត់​ដោយ​ការ​វាយ​ដំ។

ការបដិសេធរបស់ពេត្រុសចំពោះព្រះយេស៊ូវ។៦៦ ពេលពេត្រុសនៅខាងក្រោមក្នុងទីធ្លា មានអ្នកបំរើរបស់មហាបូជាចារ្យម្នាក់មកតាម។ 67 ដោយ​ឃើញ​ពេត្រុស​កំពុង​តែ​ក្ដៅ​ខ្លួន នាង​ក៏​សម្លឹង​មើល​គាត់​ដោយ​ចេតនា ហើយ​និយាយ​ថា​៖ ​«​អ្នក​ក៏​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ណាសារ៉ែន​ដែរ​គឺ​ព្រះ​យេស៊ូ​»។ 68 ប៉ុន្តែ​គាត់​បាន​បដិសេធ​ដោយ​និយាយ​ថា​: «ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ក៏​មិន​យល់​អំពី​អ្វី​ដែល​អ្នក​កំពុង​និយាយ​»។ ដូច្នេះ គាត់​ចេញ​ទៅ​តុលាការ​ខាង​ក្រៅ។ [ពេល​នោះ​មាន់​រងាវ] ៦៩ អ្នក​បម្រើ​បាន​ឃើញ​គាត់ ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្បែរ​ម្ដង​ទៀត​ថា៖ «អ្នក​នេះ​ជា​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ»។ 70 គាត់បានបដិសេធម្តងទៀត។ បន្តិច​ក្រោយ​មក អ្នក​ដែល​នៅ​ក្បែរ​នោះ​និយាយ​ទៅ​ពេត្រុស​ម្ដង​ទៀត​ថា៖ «ប្រាកដ​ណាស់ អ្នក​គឺ​ជា​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ។ ដ្បិត​ឯង​ជា​អ្នក​ស្រុក​កាលីឡេ​ដែរ»។ 71 គាត់​ចាប់​ផ្ដើម​ដាក់​បណ្ដាសា ហើយ​ស្បថ​ថា៖ «ខ្ញុំ​មិន​ស្គាល់​បុរស​នេះ​អំពី​អ្នក​កំពុង​និយាយ​នោះ​ទេ»។ 72 រំពេចនោះ មាន់រងាវជាលើកទីពីរ។ ពេល​នោះ ពេត្រុស​នឹក​ឃើញ​ពាក្យ​ដែល​លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​គាត់​ថា៖ «មុន​មាន់​រងាវ​ពីរ​ដង អ្នក​នឹង​បដិសេធ​ខ្ញុំ​បី​ដង»។ គាត់បានបែកបាក់ហើយយំ។

______________________________________________________________

______________________________________________________________

This entry was posted in ខ្មែរ and tagged . Bookmark the permalink.