Tag Archives: Parable

______________________________________________________________ ______________________________________________________________ एक धनी व्यक्ति था जो बैंगनी और बढ़िया मलमल के वस्त्र पहनता था और प्रतिदिन विलासिता में जीवन व्यतीत करता था। उसके द्वार पर लाज़र नाम का एक भिखारी पड़ा रहता था, जिसके शरीर पर घाव थे और … Continue reading →

______________________________________________________________ ______________________________________________________________ كان هناك رجل غني يرتدي الأرجوان والكتان الفاخر، ويعيش في ترف كل يوم. كان على بابه مسكين يُدعى لعازر، مغطى بالقروح، ويتوق إلى أكل ما يسقط من مائدة الغني. حتى أن الكلاب كانت تأتي وتلحس قروحه. “وحدث أن … Continue reading →

______________________________________________________________ ______________________________________________________________ មាន​បុរស​អ្នកមាន​ម្នាក់​ស្លៀកពាក់​ពណ៌​ស្វាយ និង​ក្រណាត់​ទេសឯក ហើយ​រស់នៅ​យ៉ាង​ប្រណីត​ជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ​។ នៅ​មាត់​ទ្វារ​របស់​គាត់ មាន​អ្នក​សុំ​ទាន​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ឡាសារ មាន​ដំបៅ ហើយ​ចង់​ស៊ី​របស់​ដែល​ធ្លាក់​ពី​តុ​របស់​អ្នក​មាន។ សូម្បី​តែ​ឆ្កែ​ក៏​មក​លិត​ដំបៅ​របស់​វា​ដែរ។ «ដល់ពេលដែលអ្នកសុំទានស្លាប់ហើយ ទេវតាក៏នាំគាត់ទៅខាងអ័ប្រាហាំ សេដ្ឋីក៏ស្លាប់ទៅ ហើយត្រូវបញ្ចុះនៅឋានសួគ៍ ឯឋានសួគ៍ គាត់ក្រឡេកមើលទៅឃើញអ័ប្រាហាំពីចម្ងាយ ហើយមានឡាសារនៅក្បែរគាត់ ដូច្នេះហើយ គាត់ហៅគាត់ថា «ឱអ័ប្រាហាំអើយ អាណិតខ្ញុំណាស់ ហើយបញ្ជូនឡាសារទៅជ្រលក់អណ្តាតគាត់ក្នុងទឹកហើយ ភ្លើង។” ប៉ុន្តែ អ័ប្រាហាំ​បាន​ឆ្លើយ​ថា កូន​អើយ ចូរ​ចាំ​ថា ក្នុង​មួយ​ជីវិត​របស់​កូន កូន​បាន​ទទួល​របស់​ល្អ ចំណែក​ឡាសារ​បាន​ទទួល​របស់​អាក្រក់ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​នេះ គាត់​បាន​សម្រាល​ទុក្ខ​នៅ​ទី​នេះ ហើយ​កូន​រង​ទុក្ខ ហើយ​ក្រៅ​ពី​រឿង​ទាំង​នេះ រវាង​យើង​និង​កូន​បាន​ដាក់​រណ្ដៅ​យ៉ាង​ធំ​មក​ហើយ ដូច្នេះ​អ្នក​ដែល​ចង់​ចេញ​ពី​ទី​នេះ​ទៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​ឆ្លង​ពី​ទីនោះ​មក​យើង​បាន​ទេ»។ គាត់​ឆ្លើយ​ថា៖ «ឪពុក​អើយ សូម​ចាត់​ឡាសារ​ទៅ​ឯ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ចុះ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មាន​បង​ប្អូន​ប្រាំ​នាក់ … Continue reading →

______________________________________________________________ ______________________________________________________________ 「あなたがたのうちに百匹の羊を飼っている人がいて、その一匹がいなくなったら、九十九匹を荒野に残しておいて、いなくなった一匹を見つけるまでは捜し回らないだろうか。そして見つけたら、大喜びでその羊を肩に担ぎ、家に着いてから友人や近所の人々を呼び集めて、『いなくなった羊を見つけましたから、一緒に喜んでください。』と言うであろう。よく言っておくが、同じように、悔い改める一人の罪人については、悔い改める必要のない九十九人の正しい人についてよりも大きな喜びが天にあるであろう。」（ルカによる福音書 15:4-7） イエスは、失われた者と悔い改めた罪人を特に気にかけています。このたとえ話は、悔い改めた罪人に懺悔の秘跡を求めるよう促します。 次のタイトルをクリックしてください。

______________________________________________________________ ការបំភ្លឺនៃមនសិការ នឹងកើតឡើងសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលមានអាយុសមហេតុផលដោយមិនគិតពីសាសនារបស់ពួកគេ។ ការដកស្រង់ពីរដែលពាក់ព័ន្ធនៃអត្ថបទ ការព្រមានអំពីជនរងគ្រោះ អ្នកផ្សេងទៀតនឹងឈឺ និងតក់ស្លុតជាខ្លាំងដោយវិធីដែលអំពើបាបរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបានបង្ហាញថាពួកគេនឹងស្លាប់មុនពេលពួកគេមានឱកាសសុំការអភ័យទោស។ ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូវកំពុងសុំឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាអធិស្ឋានសម្រាប់ព្រលឹងទាំងនោះដែលនឹងស្លាប់ដោយការតក់ស្លុតដែលអាចនឹងនៅក្នុងអំពើបាបនៃជីវិតរមែងស្លាប់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវរៀបចំឥឡូវនេះ។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​សុំ​ឲ្យ​អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា​សុំ​ការ​អភ័យទោស​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ពួកគេ​ជាមុន​ពី​ការ​ព្រមាន​។ ព្រះវិញ្ញាណ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានសុំឱ្យខ្ញុំសរសេរអំពី “ការការពារការព្រមានអំពីគ្រោះថ្នាក់” កំឡុងពេលការបំភ្លឺឯកជននៃមនសិការ។ វាគឺជាទង្វើនៃ មេត្តាទីពីរចំពោះការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីជួយសង្រ្គោះអ្នក។ សុំឱ្យព្រះយេស៊ូវអត់ទោសបាបរបស់អ្នក មុនពេលការបំភ្លឺនៃមនសិការ ហើយកុំឱ្យវិវរណៈធ្វើឱ្យអ្នកភ្ញាក់ផ្អើលដល់ស្លាប់។ មនុស្សផ្សេងទៀតអាចមានអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរជាងអ្នក ហើយបានសង្រ្គោះ។ សូមស្តាប់ដោយបន្ទាបខ្លួន និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះដំបូន្មានរបស់ព្រះយេស៊ូវដើម្បី កើតជាថ្មី ហើយសញ្ជឹងគិតអំពី រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចៀមដែលបាត់បង់។ ចោរ​ល្អ​ដែល​ត្រូវ​គេ​ឆ្កាង​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​យេស៊ូវ គឺ​ជា​ពួក​បរិសុទ្ធ​ដំបូង​គេ និង​ជា​ព្រះ​យេស៊ូ​ដែល​មាន​តែ​មួយ​គត់​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ដាក់​តាំង​ជា​ព្រះ​អង្គ។ សូមឲ្យពួកបរិសុទ្ធនេះក្លាយជាការបំផុសគំនិតរបស់អ្នកក្នុងអំឡុងពេលបំភ្លឺនៃមនសិការ ហើយធ្វើតាមវាតាមរយៈការប្រែចិត្តរបស់អ្នក។ អ្នកគឺជាកូនរបស់ព្រះវរបិតាដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិដែលមិនចង់បាត់បង់អ្នកទៅសាតាំង ដែលជាអ្នកចាញ់ដ៏ធំបំផុតដែលមនុស្សជាតិបានដឹង។ ______________________________________________________________

______________________________________________________________ ______________________________________________________________ «ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចៀម​មួយ​រយ​ក្បាល ហើយ​បាត់​មួយ​ក្បាល​មិន​ទុក​ចៀម​កៅសិប​ប្រាំបួន​នៅ​វាល​រហោស្ថាន ហើយ​តាម​រក​ចៀម​ដែល​បាត់​រហូត​ដល់​រក​ឃើញ? ហើយ​ពេល​រក​ឃើញ គាត់​ក៏​លើក​វា​ដាក់​លើ​ស្មា​ដោយ​ក្ដី​រីករាយ ហើយ​ពេល​មក​ដល់​ផ្ទះ គាត់​ហៅ​មិត្តភ័ក្ដិ និង​អ្នក​ជិត​ខាង​មក​ជុំ​គ្នា ហើយ​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា ‘រីករាយ​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​ហើយ»។ លើ​មនុស្ស​មាន​បាប​ម្នាក់​ដែល​ប្រែ​ចិត្ត ជាង​មនុស្ស​សុចរិត​កៅសិប​ប្រាំបួន ដែល​មិន​ត្រូវ​ការ​ការ​ប្រែ​ចិត្ត»។ (លូកា ១៥:៤​-​៧) ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ជា​ពិសេស​ចំពោះ​អ្នក​បាត់​បង់ និង​មនុស្ស​មាន​បាប​ដែល​ប្រែ​ចិត្ត។ រឿងប្រៀបប្រដូចបង្ខំមនុស្សមានបាបដែលប្រែចិត្តឱ្យស្វែងរកសាក្រាម៉ង់នៃ នៃការផ្សះផ្សា ។ ______________________________________________________________